Hoofd- en Aardbeizaken

Vandaag ben ik radioactief. Voor onderzoek nummer zoveel kreeg ik een kleine hoeveelheid radioactieve stof ingespoten. Vervolgens moest ik een uur lang inactief zijn. Liggend op een aan alle kanten aan te passen stoel in een vreselijk saaie ruimte met alleen wat groen licht. En zonder geluid, dus ook zonder radio. Radioactief en radioinactief dus. Vervolgens moest ik twintig minuten in de een of andere dure scanner. Dit keer was het een stille variant, zodat het mogelijk was om echt muziek te horen. In de MRI scanner was de muziek die ze hadden aanstaan nauwelijks te horen. Ik mocht dit keer zelfs mijn eigen muziek meenemen. Ben ik even blij dat ik nog niet al mijn CD’s heb weggedaan. Kula Shaker it was.

Na afloop moest ik het ziekenhuis verlaten vanwege mijn radioactiviteit. En dan heb ik het niet over het feit dat ik een kleine week geleden een paar minuutjes te horen was op de radio. Op KINK mocht ik de Kinkstart aanvragen bij Michiel in de ochtend. Welke Michiel? Veenstra, Veenstra! Van het net op LP verschenen The Muppets: The Green Album vroeg ik The Rainbow Connection, ditmaal uitgevoerd door Weezer met Hayley Williams aan. Muppets en Weezer, dat is bij Michiel een schot in de roos, dus ik was niet verrast dat ik er door kwam met mijn verzoek.

Nee, kennelijk straalde ik een beetje. En dan niet op de goede manier, bijvoorbeeld zoals wanneer je verliefd bent. Het is kennelijk zo “niet goed”, dat ik uit de buurt moet blijven van kleine kinderen en zwangere vrouwen. Omdat kleine kinderen te herkennen zijn, maar zwangere vrouwen niet, of in ieder geval niet altijd, leek het me verstandiger om na het onderzoek dan maar gewoon huiswaarts te gaan en daar nog een poging te wagen tot wat werk verzetten.

Heel soepel liep dat overigens niet. Ter voorbereiding voor het onderzoek moest ik de 24 uur ervoor een koolhydraat arm volgen. Geen suikers, geen boterhammen, geen pasta, geen rijst, geen erwten etc. etc. Het viel niet mee. Ik was zo’n beetje de hele dag hangry. Omdat ik ook dat al een beetje had voorzien had ik vooraf al besloten ook die dag maar vanuit thuis te werken. Omdat de kinderen bij hun moeder zijn had er dan ook niemand last van dat ik chagrijniger ben dan de gemiddelde puber op het moment dat je hem stoort tijdens het gamen. Vanaf 20:00 uur gisteravond mocht ik zelfs helemaal niets meer eten tot na het onderzoek. En dat werkte na. Opnieuw ben ik vandaag chagrijnig en prikkelbaar door een tekort aan voedsel. En wat ik ook eet, het hongergevoel wil niet weg.

Ach en dan heb ik ook al zo’n heerlijk weekend achter de rug. Tot zaterdagavond was er niet veel aan de hand, maar toen sloeg het boezemfibrilleren weer toe. Hoewel de klachten mee leken te vallen, wilde het maar niet stoppen. Ik ben gewoon gaan slapen, maar toen ik de volgende ochtend volgens mijn horloge er nog steeds last van had ben ik toch maar gaan bellen met het ziekenhuis. Vervolgens kreeg ik de opdracht 112 te bellen. Het leek mij wat overdreven, maar als zo’n verpleegkundige tot driemaal toe aangeeft, dat gezien de klachten dat de te volgen route is heb ik dat dan maar gedaan. En dat vooral omdat ik wat lichte druk op de borst voelde, wat kortademig was en licht in het hoofd.

Niet heel veel later stond er een ambulance voor de deur. De ambulance medewerkers kwamen met de nodige meetapparatuur binnen en gingen meteen aan de slag. Natuurlijk duurde het niet lang voordat het fibrilleren alsnog stopte, want zo gaat dat nou eenmaal. Maar goed, ze hebben in ieder geval weer eens een vastlegging kunnen doen. Gelukkig hoefde ik niet mee naar het ziekenhuis, maar het is wel weer aanleiding voor opnieuw extra onderzoeken. Zucht. Ook dit medicijn, zelfs nadat we de dosis twee weken geleden verdubbeld hebben, doet niet wat de bedoeling is.

Vooralsnog is de consensus van alle medici die ik spreek, dat het niet gevaarlijk is, dat boezemfibrilleren, dus dat geloof ik dan maar. Irritant is het wel. Ik heb me een paar weken (of is het al maanden) geleden voorgenomen om me niet meer te laten weerhouden om dingen te ondernemen door angst dat het zich weer voordoet. En dat lukt vrij aardig. Maar op momenten dat ik echt boezemfibrilleren heb kan ik niet veel. Door dit medicijn wel al meer dan een paar weken geleden, maar het beperkt wel nog steeds. En ik moet heel er oppassen dat ik niet alsnog weer verzand in inactiviteit. Bankhangen, slapen, series bingen etc. Activiteit is mooi, zolang het maar geen radioactiviteit is. Morgen is het vast beter.