Hoofd- en Aardbeizaken

Gisteren ben ik eindelijk weer eens naar de sauna geweest. Sinds de breuk met E1 heb ik nauwelijks meer een sauna bezocht. Zij is degene die me geïntroduceerd heeft aan het hele saunagebeuren en zij was ook vaak de drijvende kracht achter het plannen van ons saunabezoek. Ik ben van mezelf niet echt een planner en je moet wel wat tijd vrijmaken in de agenda voor zoiets. Daarnaast was er de drempel om alleen te gaan, want het is ook niet iets dat je maar aan iedereen voorstelt om samen te gaan doen, als de ander al überhaupt interesse heeft om te gaan, want het is niet voor iedereen, zeker niet voor mannen van mijn leeftijd.

Uiteindelijk ben ik één keer nog een avond gegaan naar Thermen Goirle, waar we samen meestal naartoe gingen. Ik moest in Breda zijn voor een afspraak bij de barbier, die daar nu eenmaal naartoe is verhuisd met zijn activiteiten, en besloot een saunabezoek op de vertrouwde plek te plannen omdat ik daar toch min of meer langs kwam. Gewoontedier als ik ben vond ik het ook wel prettig om op een bekende plek mijn eerste soloschreden te zetten op het saunapad.

Het was meer dan oké. Het was wennen om alleen op die plek te zijn, maar zeker niet onaangenaam. Ik had al besloten een volgende keer een boek mee te nemen, dat geeft een alternatief voor het alleen zijn met je gedachten tussen de sauna-ervaringen door. En af en toe een praatje maken in de rij voor de opgieting ging ook min of meer vanzelf. Dus eigenlijk was het bezoeken van een sauna in mijn uppie wel voor herhaling vatbaar.

Natuurlijk, zo bedacht ik me achteraf, was er een risico geweest, dat ik E1 tegen het naakte lijf zou lopen op haar saunathuisbasis. Daar had ik mogelijk toch niet heel goed over nagedacht, misschien zou dat wel lastig zijn. Toen ik eind vorig jaar een keer met haar naar een dansvoorstelling ging liet ze vallen dat ze de afgelopen tijd ook wel eens naar de sauna was geweest met iemand met wie ze het meer dan gezellig had. Op dat moment realiseerde ik me dat het misschien niet zo’n goed idee was om terug te keren naar de scene of the crime, want haar daar treffen met een ander, dat zou ik zeker niet kunnen handelen.

En dan was er ook nog mijn hart. De hitte van een sauna doet iets met je hart en je vasculair systeem, dus hoe slim is het eigenlijk om naar de sauna te gaan met al het gedoe dat ik heb? Of is het juist zo, dat de klachten toenamen omdat ik niet meer met enige regelmaat naar de sauna ging? Of is dat vooral wishful thinking? Die hele situatie met mijn lijf en het feit dat ik een nieuwe locatie moest gaan zoeken voor dit soort belevingen maakten de drempel relatief hoog voor mij.

Tot ik afgelopen vrijdag besloot de stoute schoenen aan te trekken (of eerder uit, gezien het feit dat je naakt bent in een sauna). Ik had toch wat last van eenzaamheid die avond, iets was ik gelukkig niet heel vaak heb, ook al ben ik sommige weekenden echt alleen, als de jongens bij hun moeder zijn en ik geen concrete plannen heb. Een sauna bezoek voelt voor mij toch een beetje als een mini-vakantie waarvan ik uiterst ontspannen terug kom. En daar had ik ineens enorme behoefte aan. En het zou een goede remedie zijn voor dat eenzame gevoel.

Als ik rustig aan begin, goed luister naar mijn lijf, dan moet het toch mogelijk zijn om dit te doen? Dus waarom zou ik het niet gewoon weer proberen? Bovendien is het een mooie test om te kijken of het wel echt een goed idee is om straks een sauna te laten installeren in mijn nieuwe huis.

Maar welke sauna moet het dan worden? Er is er eentje vlakbij in Son en Breugel. En van E2 begreep ik dat zij altijd met veel plezier naar de sauna in Geldrop gaat, ook dat is niet al te ver weg. Na een blik op de websites en het bekijken van de menukaart is de keuze gevallen op Geldrop. Buiten de deur eten is overigens ook een dingetje momenteel, omdat ik meer dan eens hartkloppingen kreeg na een gezellig avondje uit eten. Kortom het hele gebeuren om dit te gaan doen was stiekem best een spannend avontuur voor iemand die niet zo van het risico nemen is en graag de bekende paden bewandelt wanneer de geest niet helemaal lekker in het lijf zit, dus besloot ik snel de knoop door te hakken voordat mijn ego twijfels kon beginnen te zaaien.

Uiteindelijk was het een heerlijke ervaring. Ik heb de hitte goed op kunnen bouwen in de diverse sauna’s en heb al vrij snel ook een opgieting aangedurfd, die me zo goed bevallen is, dat ik er daarna nog een paar heb bijgewoond. Ik heb lekker gelezen in mijn Cicero Trilogie en af en toe gezellige gesprekjes gehad met medebezoekers, maar ook met de saunameester. Het eten was beter dan wat ik gewend was in Goirle en terwijl ik dit tik de morning after, kan ik je verzekeren dat ik nog steeds geen hartkloppingen heb gehad, noch van het eten, noch van de sauna. In tegendeel, ik voel me nog steeds ontspannen en relaxed. En intussen ben ik aan het bedenken wanneer ik weer ga…