Hoofd- en Aardbeizaken

Ze keek naar me. En niet met een blik van “wat is die ouwe gek nu aan het doen?”. Ik was aan het dansen. Nu heb ik niet per se alcohol nodig om de dansvloer op te gaan, maar ik kan ook niet ontkennen dat het wel bevorderlijk werkt. Zolang de alcoholinname binnen bepaalde grenzen blijft natuurlijk. Ik stond tussen en met een aantal collega’s in een café in Reims te genieten van de muziek en het bewegen daarop. We hadden een weekendje weg vanuit het werk vanwege het 20-jarige jubileum.

Mijn collega’s waren behoorlijk verbaasd dat ik die dansmoves in me heb, maar ik kan ze ook geen ongelijk geven. Ik verwacht van een blanke man van middelbare leeftijd met een financieel beroep ook niet direct dat die los gaat op de dansvloer. Toen ik dat gisteren tegen E1 vertelde, die ik voor het eerst sinds een half jaar weer eens in het echt zag, toen we nota bene naar een dansvoorstelling van Isabelle Beernaert waren, zei ze me ook dat ze vindt dat ik dat wel kan, dansen. Maar ook dat de standaard niet per se heel hoog ligt voor blanke mannen in het algemeen, omdat het pallet aan dansmoves waarover wij beschikken doorgaans net zo beperkt is als het aantal kleuren waarin de oorspronkelijke T-Ford beschikbaar was. Mijn prestaties op de dansvloer vallen natuurlijk in het niet bij wat we tijdens de voorstelling te zien kregen, dat snap ik ook wel.

Maar ze keek naar me. En niet één keer, verschillende keren. Ongeacht waar ik me bevond en lang genoeg voor mij om door te krijgen dat ze mijn blik zocht. Dit had ik nog niet heel lang geleden nog niet misschien zo durven opschrijven. Voorheen ging ik er altijd dat een vrouw de blik zocht van iemand in mijn buurt en niet die van mij. Maar ik durf nu met vertrouwen op te schrijven dat ze naar me keek.

Ben ik op haar afgestapt? Nee, dat niet. Het is niet zo, dat de Muppets zich niet roerden. Mijn Frans is tamelijk beroerd. Desondanks schijn ik de weinige woorden die ik zinvol in het Frans uit kan brengen uit te spreken als iemand uit Quebec. Als ik de man met de hilarische outfit in datzelfde café mag geloven. Fransen staan bovendien niet bekend als een volk dat zijn talen spreekt. Niet veel later begreep ik dat de dame Nederlandse is, dus toen moesten de Muppets een ander excuus verzinnen om niet met haar te gaan praten.

Uiteindelijk is het probleem dat ik geen idee heb wat ik zou moeten zeggen. In welke taal dan ook. Ik heb eigenlijk een enorme hekel aan gesprekjes over koetjes en kalfjes. Al lukt het me op wonderbaarlijke wijze soms toch om er een te voeren. Zoals afgelopen woensdag toen ik na afloop van het concert van Crowded House geen zin had om me in de parkeergaragefile te storten en ik besloot nog even een drankje te doen. Ik vroeg of ik mocht gaan zitten op een leeg plekje en voor ik het wist had ik een gesprekje met een man die nota bene oorspronkelijk uit mijn huidige woonplaats komt.

Als het spontaan ontstaat, lukt het nog wel. Stiekem overkomt me dat steeds vaker zelfs. Maar doelbewust op iemand afstappen met als doel een gesprekje, dat is een kunst die ik niet per se beheers. En dat is niet alleen zo met vrouwen. Ook op netwerkbijeenkomsten is dat niet iets wat ik graag doe, overigens ongeacht of het een man, vrouw of wat dan ook betreft.

Ja, als ik echt dringend iets aan iemand kwijt wil, dan lukt me dat nog wel. Zo was ik laatst bij een lezing van Susan Smit en wanneer zij over het patriarchaat praat dan wekt dat, in tegenstelling tot wanneer veel anderen dat doen, bij mij niet of nauwelijks weerstand op. Ik wilde haar dan ook vooral laten weten dat ik vind dat ze dat vooral zo moet blijven doen, dat dat ons mannen enorm de goede kant op helpt. Kennelijk kon ze dat waarderen, want ze pakte gewoon mijn handen. Ze is van dichtbij net zo mooi als je denkt en ze is met hakken aan groter dan ik, dus dat was wel een positieve ervaring.

Anyway, zelfs al zou ik het kunnen, wat zou ik ermee bereiken? Wat zou ik er mee willen bereiken? Het is niet zo dat ik enige ambitie had om de dame in kwestie te versieren, los van het feit of me dat zou lukken. Ik was daar met collega’s, ze was waarschijnlijk veel te jong voor me, ik weet eigenlijk niet wat de situatie met J. is en ik ben eigenlijk wel klaar met daten op dit moment. En als ik dan heel eerlijk ben, als ik moet kiezen tussen een gesprekje om niets, zelfs met een mooie vrouw, en lekker dansen, dan weet ik het wel. En omdat het me steeds vaker overkomt, dat ik me achteraf realiseer, dat ik weer een stapje voorwaarts gemaakt heb, heb ik er wel vertrouwen in, dat dat ook in relatie tot vrouwen gebeurt als de tijd daar is. Maar… en dat is toch een fijne boost voor het ego… ze keek wel.