Hoofd- en Aardbeizaken

Een van de positieve neveneffecten die mijn recente crush met zich mee heeft gebracht, is dat ik eindelijk een aantal veranderingen heb ingezet die hard nodig waren in mijn leven. Ik ben veel bewuster aan het eten, gezonder aan het eten en met meer respect voor de toekomst. En dat heeft zelfs zijn doorgang gehad op het moment dat ik, terwijl ik keihard met Jeff Buckley meezingend, in zelfmedelijden in foetushouding op de bank lag. Dus het zou zomaar eens een blijvende verandering kunnen zijn.

Mijn eerste stap heb ik een aantal maanden geleden al gezet, door mijn cola-inname drastisch te verlagen door over te stappen op 7-up en sinas. Beide worden al geruime tijd met minder suiker gemaakt en daarmee al minder ongezond. Dat hielp me ook om vervolgens de overstap naar suikervrije frisdranken nog iets makkelijker te maken. En terwijl ik vrijwel alleen nog maar suikervrije frisdrank drink ben ik ook dat langzaam aan het afbouwen naar vaker thee drinken in de avond en op vrije dagen. Thee is een oude liefde die ik weer hervonden heb. Ik heb diverse nieuwe verse theesoorten besteld, met en zonder theïne, en ik drink het steeds vaker met veel plezier.

Vandaag ben ik op zoek gegaan naar biologisch vlees en dan niet in de schappen bij de supermarkt, want dat ik daar liever mijn vlees niet haal, dat heb ik al een tijdje geleden besloten. En hoewel ik de afgelopen dagen een aantal keer zonder vlees gekookt heb (en daarbij ook de “lijkt-op-vlees-vleesvervangers” heb weten te mijden) ben ik niet van plan om vlees eten helemaal op te geven. Niet zonder vlees, maar wel minder vlees. En dan wel góed vlees, dat komt van dieren die op verantwoorde manier zijn groot gebracht. Verantwoord richting het dier zelf, richting de consument en richting de toekomst van ons nageslacht.

Goochelend op het internet kwam ik een winkeltje tegen in de gemeente Best, dat niet alleen verantwoord vlees verkocht, maar ook nog andere verantwoorde producten. Lang twijfelend of ik mezelf dat regelmatig zag gaan doen heb ik vandaag de knoop doorgehakt, dat ik dat gewoon ga doen. Omdat ik vind dat het moet. Ik wil dat mijn kinderen en eventuele kleinkinderen etc. een toekomst hebben, die er niet nog grauwer of bruiner uitziet, dan zoals het heden kleurt.

Toen ik op de aangegeven locatie in het buitengebied van Best aankwam, bleek het echter niet meer te bestaan. Dan maar door naar Oirschot, waar in het buitengebied ook “diervriendelijk” vlees te koop is bij een boer. Iets verder weg, maar dat moet dan maar. Daar aangekomen rook het inderdaad naar dieren. Omdat ik opgegroeid ben in agrarisch georiënteerde dorpen, kwam de geur me niet onbekend voor. Een mengeling van afkeur en nostalgie maakte zich van me meester.

In het kleine winkeltje van de boerderij, dat ook maar beperkte openingstijden kent, was een grote hoeveelheid aan vleesproducten verkrijgbaar, van varken tot rund tot gevogelt. Sommige reeds ingevroren, andere in de koeling voor gebruik op korte termijn. En ik moet zeggen, dat ziet er toch wel beter uit, dan wat ik doorgaans in de supermarkt aantref. Biologisch of niet. Ik heb flink ingekocht en nu maar hopen dat het net zo goed smaakt als het eruit ziet.

Niet alleen op het gebied van vlees ben ik meer aan het kijken waar mijn eten vandaan komt. Ik ga nog niet zo ver, dat ik een biologische boer bijna willekeurige producten van het seizoen laat bezorgen, zoals zij dat doet, omdat ik eenvoudigweg nog niet zo thuis ben in het koken met groenten. Daar is een serieuze shift in mijn cooking habits voor nodig. Daar ben ik nu bewust mee bezig en ik hoop dat ik dat ga volhouden. Ik beschouw me als steeds meer bewust bekwaam op dit vlak, maar ik ben er nog niet.

Dit alles heeft direct merkbare gevolgen voor mijn lijf, de kilo’s en de vetpercentages dalen gestaag. Dat ik me niet direct fitter en actiever voel is meer te wijten aan zaken die in voorgaande blogs ter sprake kwamen. Langzaam maar verlaat ik gelukkig wel de zombie-modus van permanente overprikkeling, halfdood op de bank zittend, nauwelijks oplettend voor de tv, terwijl ik afgeleid ben door mijn telefoon. Meer mijn best moeten doen voor mijn eten heeft niet alleen het grote voordeel dat ik daar minder tijd voor heb, het zorgt ook voor een betere dopamine huishouding. En dat gaat ervoor zorgen, dat ik me fitter en actiever ga voelen, daar ben ik van overtuigd.

Het heeft een paar weken geduurd, maar de kennis die ik opgedaan heb uit het boekje “Het Dopamine Effect” van Paul Smit en Hartini van Rijssel (zeer dringende aanbeveling!!! https://www.hetdopamineeffect.nl/) begint eindelijk tot bloei te komen in mijn dagelijkse gang van zaken. Je best moeten doen voor een dopamineshot in je hoofd is namelijk veel bevredigender dan de instant gratificatie die we krijgen van fast food en telefoonprikkels. En dat blijkt wel weer aan de lol die ik heb beleefd aan het op zoek gaan naar verantwoord vlees.

Na behoorlijk wat complexe gedachtegangen langs de kamers van pijn, verdriet, hoop, wanhoop en allerlei andere gevoelens en emoties, heb ik zoals ik vorige keer al schreef besloten de vriendschappen met mijn exen een kans te geven. En zo gebeurde het, dat ik gisteren vanuit vriendschap belde met mijn voormalige crush. En dat was fijn.