Hoofd- en Aardbeizaken

Het is zondagmiddag. Ik heb een fractie gedaan van wat ik gepland had voor vandaag. Mijn slaapkamer is geswifferd want de nodige stofkonijntjes hadden zich onder mijn bed verzameld. En met stofkonijntjes is het net als met gewone konijntjes, als je er niets aan doet, dan zijn ze in no time met veel meer. De benedenverdieping is gestofzuigd. Op de hobbykamer na, dan. En ik heb een paar wassen gedraaid. Eigenlijk wilde ik zo veel meer doen. Maar helaas.

Voor mijn doen is wat ik vandaag gedaan heb al best veel, want ik ben nu eenmaal geen echte huishouder. Op zeer korte termijn moet ik echter een afspraak gaan plannen om foto’s te laten maken van mijn huidige woning, dus er moet nog veel meer gebeuren dan ik nu gedaan heb. Gelukkig heb ik eerder al her en der wat dingen verzameld en weggegooid of in een doos gestopt, dus dat hoeft nog maar beperkt te gebeuren. En eerder deze week hebben twee tuinmannen mijn tuin onderhanden genomen en nu ziet hij er dusdanig uit, dat ik me er niet meer voor hoef te schamen. Kost een paar centen, maar dan hedde ok wa. Dus al is het nog niet fotoklaar, het scheelt ook niet heel veel meer.

Stiekem had ik sociaal gezien best een intensieve week voor de boeg. En dat terwijl ik niet per se fantastisch in mijn vel leek te zitten. Vorig weekend ging verre van optimaal, want mijn hart ging tot tweemaal toe onaangekondigd zijn eigen gang, Gelukkig was de start van de week niet heel avontuurlijk, waardoor ik rustig mijn draai kon hervinden en mogelijk zelfs wat opladen. Het assisteren bij de training van de dames heb ik ook afgezegd, om nog wat meer op te kunnen laden.

Donderdag was de eerste intensieve dag. ’s Avonds zouden we met de collega’s van de afdeling gaan koken en eten. Omdat ik nauwelijks meer drink (één slokje rode wijn voor de smaak telt niet echt) heb ik de sfeer heel anders ervaren dan vorig jaar, toen mijn glas Amarone door mijn baas onwillekeurig werd bijgevuld zodat ik niet eens meer door had hoeveel ik eigenlijk gedronken had. Dat mijn hart zich toen nog in een dubbel gebroken toestand bevond maakte ook nog eens dat ik het wel fijn vond om mijn gevoelens even een avondje te verdrinken.

Ik had er tegenop gezien om zelf te moeten koken, maar ik moet zeggen dat het me reuze is meegevallen. Het was anders dan voorgaande kookworkshops niet enorm intensief en vaak waren we niet allemaal tegelijk bezig, waardoor je toch ook nog kon kletsen met elkaar in plaats van alleen maar bezig zijn met dingen die je normaal zelden tot nooit doet in de keuken. Alleen tijdens het pasta maken waren we alle zeven tegelijk bezig, maar dat was eigenlijk nog best leuk om te doen. Het allerbelangrijkste was overigens, dat het allemaal heerlijk smaakte.

Later gingen we nog even een drankje doen op een andere locatie en toen kwam ik een oud klasgenoot tegen, die daar met zijn broer zat te eten. Eigenlijk niet eens zomaar een klasgenoot van vroeger, lang geleden was er zelfs een tijd waarin hij misschien wel mijn beste vriend was. Maar zoals dat gaat op die leeftijd zijn we uit elkaar gegroeid. Niet dat er een ruzie aan ten grondslag lag of iets dergelijks, maar het leven stroomt soms anders dan je vooraf vermoed.

Waar ik vroeger waarschijnlijk volstaan had met een korte groet heb ik nu even een kort praatje met hem gemaakt. Aan dat soort dingen merk ik dat ik echt veel minder in mijn eigen angsten gevangen zit dan dat ik lange tijde heb gezeten. Sterker nog er zijn tijden geweest dat, wanneer ik in een winkelstraat dacht van verre een bekend gezicht te zien, ik het liefst de eerste de beste winkel indook om maar niet te hoeven praten met die persoon. Zelfs wanneer het een persoon was die ik graag mocht. Nu heb ik hem niet alleen gezellig even gesproken, we hebben zelfs nummers uitgewisseld om een keer een hapje te gaan eten samen om een keer goed bij te praten.

Op vrijdag had ik een bijeenkomst van het HB café. In tegenstelling tot de naamgeving is het niet alleen een café setting, maar is er doorgaans sprake van een presentatie en/of workshop gericht op HB’ers. Ik zag er een beetje tegenop, enerzijds vanwege mijn drukke agenda, anderzijds omdat het inhoudelijk toch ook een paar keer was tegengevallen. Wat wel altijd leuk is is de interactie met andere HB’ers in de pauze en na afloop. Aangezien ik nu bijna maandelijks HB’ers spreek bij een borrel prefereer ik eigenlijk dat boven het uitzitten van een matig interessante seminar om daarna nog maar kort met wat gelijkgestemden te kunnen spreken.

Gelukkig sprak de presentatie me dit keer aan, inhoudelijk, maar ook qua vorm, wel interactie, maar niet te veel. Ik haakte eigenlijk alleen af wanneer er mensen uit het publiek net iets te lang in hun eigen verhaal bleven hangen, maar ook dat werd redelijk gemanaged door de spreekster. In zowel de pauze als na afloop trof ik een aantal mensen waarmee het eigenlijk best wel klikte. En toen de maandelijkse HB-borrel ter sprake kwam heb ik een aantal van hen een link naar de appgroep gegeven. Achteraf dus een prima avond, al voelde ik wel dat ik richting overprikkeld aan het gaan was.

De volgende ochtend moest ik weer vroeg aan de bak. Ik zou met de interieurarchitecte die de inrichting van mijn nieuwe huis bij elkaar bedacht heeft naar een interieurwinkel gaan om de lampen die zij in de keuken en woonkamer getekend had te keuren. Het was een echte designwinkel met enorm mooie, maar wel veel prijzige meubels, lampen en andere items voor in huis. Gelukkig waren de lampen nog mooier dan op het plaatje dus daar werd ik dan wel weer erg blij van. En hoewel ze niet goedkoop zijn viel het me niet tegen, aangezien ik lampen eigenlijk altijd wel duur vind, zeker als ze alleen functioneel zijn. Het schijnt dat marktwerking en internet daar hun invloed deden gelden.

In de middag had ik een date met P. Omdat we niet iets standaards wilden gaan doen kwamen we, enerzijds geïnspireerd door een date waarover E1 wel eens verteld had en anderzijds ingegeven door het feit dat P haar bank stuk is, uit op een bankenwinkeldate. We begonnen in de IKEA, maar daar was eigenlijk niets in haar smaak te vinden en de zaterdagmiddagdrukte, ondanks het mooie weer, droeg ook niet helemaal bij aan de mogelijkheid om elkaar beter te leren kennen.

Vervolgens zijn we in een aantal andere winkels gaan kijken in een ietwat luxer segment. Daar konden we op ons gemak lekker met elkaar praten, want daar was het een heel stuk rustiger. We hebben een aantal banken uitgeprobeerd waar ze al eerder haar oog op had laten vallen. Het feit dat er iemand bij is waar je een fijn gesprek mee kunt voeren maakt in ieder geval dat je de bank wat langer uittest dan wanneer je alleen gaat kijken. En zo kreeg ze niet alleen een beter beeld van de verschillende banken, maar wij ook van elkaar.

Ik moet zeggen, dat de tijd echt voorbij gevlogen is, niet per se wat mijn eerdere ervaring is met meubels shoppen. Ja natuurlijk is het niet helemaal vergelijkbaar, omdat ik dit keer zelf geen keuze hoefde te maken. Het moet een bank zijn die bij haar past, niet bij mij. Ik voelde me in ieder geval enorm op mijn gemak bij haar en dat is zeker niet altijd het geval bij dames die ik mooi vind. Ik merk wel dat ik de rem op mijn gevoel heb staan. Ik denk omdat er nogal wat gebeurd is de afgelopen anderhalf jaar met mijn hart, zowel emotioneel als fysiek en dat ik me daarom nog niet helemaal over durf te geven aan wat ik misschien wel zou kunnen voelen. Ook het feit dat ik hoogstwaarschijnlijk, want ik denk mezelf toch wel redelijk te kennen, de komende maanden spanning ga hebben van de verbouwing die vanaf morgen echt losgaat helpt niet mee. Maar als ik het idee ga krijgen dat het wederzijds zou kunnen zijn, denk ik dat ik zomaar weer verliefd zou kunnen gaan worden. Ondanks mezelf.

Van alles wat ik de afgelopen paar dagen heb meegemaakt moet ik dus vandaag kennelijk echt bijkomen. Geen uitvoering van mijn grootse schoonmaakplannen dus. Wel vluchtgedrag. Televisie kijken, met mijn telefoon spelen. Waarschijnlijk om maar niet te hoeven voelen, terwijl dat de enige manier is om echt bij te komen van de ervaringen van de afgelopen dagen. Toen ik tijdens mijn vlucht in het televisiekijken uitkwam bij De Beste Zangers kwam er daar ineens muziek voorbij die me raakte. En terwijl mijn tranen naar beneden stroomden zakte mijn aandacht mee en zakte ik steeds meer in mijn lijf. Toch maar gewoon voelen dan en echt bijkomen van de week.