Hoofd- en Aardbeizaken

Sommige muzikanten stralen seks uit als ze spelen. Toen ik enkele jaren geleden naar een concert van Damon Albarn in het muziekgebouw was zat er bij zijn begeleidingsorkest een celliste die door de manier waarop zij haar cello bespeelde een enorme aantrekkingskracht op mij uitoefende. Ik geloof dat ik meer naar haar gekeken heb, dan naar Damon, terwijl het concert toch om hem draaide.

Afgelopen vrijdag was ik bij het concert van Johan met in het voorprogramma de band Fiep. Die laatste band volg ik sinds Record Store Day 2024. Die dag heeft een beetje een wrange bijsmaak, want dat is de dag voor mijn breuk met E1. Fiep trad toen op in twee van de platenzaken die ik bezocht heb. Mijn strooptocht naar platen was begonnen bij Sounds in Venlo en had zich via Velvet Eindhoven naar Sounds in Tilburg begeven en het was in die laatste twee plaatsen dat Fiep optrad.

Voor Fiep was het een bijzondere dag, want hun eerste LP op vinyl kwam uit die Record Store Day, maar ook was zangeres Veerle jarig. Ondanks het voor mij naderende onheil was ik in een opperbeste stemming. Misschien ook wel omdat ik in Venlo al mijn wensenlijstje af had kunnen vinken. Ik zette dan ook een spontaan “lang zal ze leven” in voor Veerle tijdens een break tussen twee nummers. Gelukkig zong het aanwezige publiek mee. Ik geloof dat ze het wel awkward vond, maar goed, ik kreeg na afloop mijn LP gewoon gesigneerd door Veerle, dus het had erger gekund.

Toen ik enige tijd later in Tilburg de platenzaak binnenliep was Fiep al aan het spelen. Toen Veerle mijn aanwezigheid ontwaarde schoot ze zowaar een beetje in de lach. Ik heb haar een tweede beschamende optreden mijnerzijds bespaard. Ik kan niet ontkennen, dat het mijn ego streelde, dat ze me herkend had.

Toen de band afgelopen vrijdag in Mezz op het podium stond had ik het gevoel, dat ze me aankeek en misschien wel met een vlaag van herkenning zelfs even lachte. Hoogstwaarschijnlijk is dat gewoon mijn ego geweest, dat graag gezien wil worden, want volgens mij ziet zo’n performer vrij weinig van het publiek voor zich, laat staan dat ik de illusie hebt dat ze me nog zou herkennen na ruim een half jaar.

Daarnaast vond ik dat ze zich buitengewoon sensueel bewoog. Ook zij straalt seks uit als ze optreedt. De combinatie van mijn ego die dacht dat ze me herkende, de seksuele uitstraling en mijn bewustzijn van het leeftijdsverschil bracht in mij een mengeling van opwinding en schaamte voort. Dat ik al enige tijd droog sta heeft daar waarschijnlijk een belangrijke bijdrage in gehad.

Hoe anders was het optreden van Johan. De band maakt echt schitterende, docht ietwat deprimerende muziek en bestaat uit goede performers. Maar het straalt nog niet een beetje seks uit. Datzelfde vond ik overigens van het optreden van The Analogues een dag later, die een meesterwerk uit het oeuvre van The Beatles ten gehore brachten. Ik voelde heel veel blijheid, vrolijkheid en opwinding, maar het was alles behalve sensueel. Ik denk niet dat dat enkel het gevolg is van mijn seksuele voorkeur, want als ik bijvoorbeeld een optreden van Suede zie (op tv, want het is een band die ik tot mijn grote schaamte nog nooit live heb gezien) dan zie ik dat daar ook seks van af spat.

Als ik nu een optreden terugkijkt van Elvis, vind ik het moeilijk om me daarbij voor te stellen dat er sprake was van een seksuele lading voor, met name, het vrouwelijke publiek. Maar ik ben me er na dit weekend enorm van bewust dat een vleugje seks iets kan toevoegen aan een optreden van een band. Misschien is dat persoonlijk, maar het heeft mij wel aan het denken gezet. Misschien moet ik toch maar eens vaker naar bandjes gaan kijken met vrouwen in de gelederen.