Hoofd- en Aardbeizaken

En zomaar ineens lopen de tranen over mijn wangen. Liefdesverdriet? Nee, nu even niet. Dood of ziekte? Gelukkig niet, of in ieder geval niet dat ik weet. Nee, muziek. In dit geval Strangers When We Meet van David Bowie. In een impuls zette ik het nummer op, want zoals wel vaker de afgelopen tijd was mijn eerste gedachte om muziek van Jeff Buckley aan te zetten. En terwijl hij begon te zingen, begonnen de tranen te stromen.

All my violence
Raining tears upon the sheets
I’m bewildered
For we’re strangers when we meet

Geen idee of het de tekst is die me raakte, de muziek of gewoon de stem van de briljante David Bowie. Toen de man overleed aan het begin van het muzikale rampjaar 2016 zat ik alles behalve lekker in mijn vel. Ik was overbelast geweest, een samenloop van omstandigheden waaronder een verdubbeling van mijn werkzaamheden, de geboorte van mijn jongste zoon en een bezuinigingsronde die mij en een aantal van mijn collega’s hun baan kostte. En solliciteren is iets wat niet per se tot mijn lievelingsactiviteiten behoort. En dat was waar ik op dat moment middenin zat.

Zelden ben ik zo hevig en zo lang van slag geweest van de dood van een muzikant, als van die van Bowie. Ook de dood van George Harrison in 2001 en die van George Michael later in 2016 hadden impact op mijn gemoed, maar de dood van David Bowie raakte me op onvermoede wijze. Dolgelukkig ben ik, dat ik de man ooit live heb mogen zien optreden, daar waar de dood van Prince enkele maanden later een bucketlistdingetje op onmogelijk zette.

Muziek komt de laatste tijd sowieso wat meer binnen dan ik gewend ben, en ik ben best wel gewend om geraakt te worden door muziek. Gelukkig word ik niet alleen getriggerd door hartenpijn en wanhoop in de muziek die ik luister. Ook heel vrolijke nummers kan ik tot in het diepste van mijn vezels ervaren.

Er verandert veel de laatste tijd in mij. Veelal ten goede, want ondanks dat ik lastige ervaringen achter de rug heb als het om de liefde gaat, geniet ik vooral van het feit, dat ik toe durf te laten wat ik voel. En zeker in de verliefdheid die vooraf ging aan mijn laatste crush waren het ook fantastische ervaringen, die ik ook volledig heb kunnen doorvoelen. Ik ben me op een goede manier bewust van wat ik doe en voel en leer wat daar anders aan kan en moet.

Terwijl ik de tranen van mijn gezicht veeg, want de dag moet van start, geniet ik van het feit dat ik zo heerlijk diep geraakt ben door het nummer.