Hoofd- en Aardbeizaken

Meestal kom ik beter terug van de haptonoom dan ik er heen ging. Het kan zijn dat ik er rustig word, of juist meer energie krijg. Soms zakt een (negatieve) emotie door de behandeling en soms voel ik gewoonweg meer ruimte om te ademen. Het kan best zijn, dat ik in de avond na een behandeling afgepeigerd ben, maar dat is doorgaans na een goede nachtrust wel weer voorbij. Heel soms is het net wat minder, maar dan is er iets los gekomen, dat door mijn lichaam verwerkt moet worden en dan is het fijn wanneer de volgende behandeling niet lang op zich laat wachten.

Afgelopen maandag was ik er weer voor een behandeling. En terwijl ik op de behandeltafel lag, voelde ik dat er behoorlijk wat los kwam in mijn lijf. Een golf van emotie stortte zich over mij heen, maar tegelijkertijd voelde ik me stevig en vol vertrouwen, dat ik het allemaal goed aankon. Na afloop was ik wat moe en ’s avonds wilde ik ook op tijd onder de veren. Lange tijd niet zo goed geslapen als die nacht en de dag erop had ik beduidend meer energie dan meestal op een dinsdag.

Nu ben ik weer een dag verder en na opnieuw een bovengemiddeld goede nachtrust zit ik zo vol met energie, dat ik er last van heb. Mijn toch al niet langzame hoofd draait op de snelheid van de formule 1-auto van Max Verstappen en ik heb zin om enorm te bewegen, te sporten, te dansen. Wat niet handig is als je een bureaubaan hebt. En wat het extra lastig maakt is dat mijn libido een vergelijkbare turbo boost heeft gekregen. En daar kan ik helemaal niks mee nu. Enerzijds omdat mijn relatiestatus momenteel net zo veel leven heeft als de gemiddelde mummie, anderzijds omdat de avonden druk zijn met afspraken voor de school van mijn oudste zoon. De oude en de nieuwe.

Ondertussen draait mijn hoofd zo op volle toeren, dat het uit de bocht lijkt te vliegen. Als een overbelaste processor in een laptop blijft alles met regelmaat zo hangen, dat er niets meer uit mijn vingers komt. Blue screen of death. Have you tried turning it on and off? Ja, vanavond als ik in bed lig. Dan zal ik wel weer net zo slapen als een os. Een os is een gecastreerde stier. En als je weet, dat mijn sterrenbeeld stier is, dan snap je dat ik dat niet bepaald een prettig beeld vind. Aan de andere kant, het is wel een ideaal voorbehoedsmiddel, want als je de vijftig gepasseerd bent, dan moet je geen kinderen meer willen. Wel jammer dat ik niets kan met die energie, gezien mijn relatiestatus… etc. etc. etc. Welkom in de jungle in mijn hoofd.

In de hoop, om de chaos in mijn hoofd enigszins richting te geven besluit ik dan maar om deze blog te tikken. En tegelijk aandacht te geven aan mijn ademhaling. Als je hoofd zo snel gaat, dan lijkt multitasking een mogelijkheid. Misschien dat ik een klein beetje kan landen als ik dat doe. Focus helpt. Misschien.

Anyway, mocht je me in de komende tijd een keer tegenkomen en je afvragen welke drugs ik gebruikt heb, dan weet dat het helemaal puur natuur is waar ik momenteel op loop. Zelfs drugs als suiker en alcohol probeer ik steeds meer uit mijn leven te bannen. Ik kan er ook niets aan doen dat ik drukker ben, dan je me de afgelopen decennia gezien hebt. Of misschien wel ooit. Van de andere kant, wie weet ben ik in de tussentijd wel gecrashed als je me weer treft. Geen idee hoe lang dit aanhoudt… Lang leve de haptonoom!