Hoofd- en Aardbeizaken

Ik had haar spulletjes een dag eerder al verzameld, om te voorkomen dat ik op het laatste moment nog dingen moest zoeken en daar nog meer stress van zou krijgen dan het overdrachtsmoment toch al met zich mee zou brengen. En met het overdrachtsmoment bedoel ik het moment, dat de spulletjes die nog bij de ander lagen teruggegeven zouden worden, maar vooral het moment dat we elkaar onze sleutels terug zouden geven. En dan is het overder dan over. Echt klaar.

Het moment zelf was awkward, zoals zij het benoemde. De bel ging, mijn hart ging nog harder kloppen dan het in de aanloop naar dat moment al deed en ik deed mijn voordeur open. Ik moest terugdenken aan het moment dat we bijna twee en een half jaar geleden in diezelfde gang stonden en we elkaar voor het eerst zoenden. Ze vroeg of ze me nog een knuffel mocht geven, maar ik wees dat halfslachtig en onhandig af. Bang voor wat dat met me zou doen. En toen ging ze weer. En kwamen bij mij de tranen weer. Awkward indeed.

Misschien was het geen goed idee om het zo snel na de beslissing om uit elkaar te gaan deze sleuteloverdracht al te doen. Het zat me alleen hoog. Ik had alles wat me aan haar herinnerde al uit mijn directe zicht gehaald. De scheurkalender die ze me gegeven had, het eerste Legosetje van onze eerste Sinterklaas samen. En deze actie op mijn mentale TO DO lijst kostte me buitensporig veel energie. En dan moet de pleister er maar in een ruk vanaf. Zo werkt mijn hoofd althans. Het hare werkt zo niet volgens mij, maar ik ben heel blij dat ze hierin met me mee bewoog.

Haar hoofd is op dit moment sowieso een mysterie voor me. Ze hoopt dat ik niet verdwijn uit haar leven. En daar snap ik niets van. Misschien komt dat inzicht later wel, maar vooralsnog vind ik het heel verwarrend. Voor mij is de vriendschap, waarop onze relatie gebouwd was, door alle geëscaleerde discussies, langzaam maar zeker afgebroken totdat er onvoldoende fundament meer over was voor het huis van onze relatie om er in te kunnen blijven wonen. Dus hoe zouden we dan na deze breuk nog een vriendschap kunnen onderhouden samen?

Ze noemde me een belangrijk persoon in haar leven. En dat vind ik misschien nog wel het meest verwarrend. Ik voelde me juist steeds minder belangrijk de afgelopen maanden. Een bijzaak. Ik begrijp dat ik een belangrijk persoon was, dat was zij voor mij ook. Ze heeft impact gehad op me. Heel veel goede impact. Maar de laatste maanden heeft ze vooral mijn onzekerheden gevoed. Niet bewust, maar dat is wel wat er gebeurde.

Ik leg de sleutel in de la bij de andere reservesleutels. De tranen in mijn ogen zorgen ervoor, dat ik nauwelijks zie wat ik doe. De sleutel heeft zijn nut verloren en voorlopig zal dat zo blijven. Waarschijnlijk komt hij pas weer uit de la als mijn jongste zoon groot genoeg is voor zijn eigen sleutel. En dan doe ik weer een sleuteloverdracht.